Gerardo Flores werkte bij 1 van de Big 4-accountantskantoren en had zo zijn vooroordelen over de Rijksoverheid als werkgever. Nu hij er zelf werkt, denkt hij daar heel anders over. Als financieel adviseur zet hij zijn internationale ambities in bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Vooroordeel
'Een loodzware RA-studie volgen en in je leasebak van de een naar de andere controle racen. Ik had niet bepaald een sociaal leven'
Opofferen
‘Al tijdens mijn studie accounting en control ging ik aan de slag bij één van de Big 4-accountantskantoren. Dat was hard werken, veel uren draaien, vervolgens een loodzware RA-studie volgen en in je leasebak van de een naar de andere controle racen. Ik had niet bepaald een sociaal leven. Als je daar binnenkomt, weet je dat je veel moet opofferen om hogerop te komen. De jonge garde heeft daar niet zo veel zin meer in, blijkt uit recente media. Ik wist al vrij snel: dit is het nu niet voor mij.
Beeldvorming
Toen zag ik het Financial Traineeship bij het ministerie van Financiën voorbijkomen. Dat is nu alweer jaren geleden. Om eerlijk te zijn: ik kende niemand die bij de Rijksoverheid werkte. Vrienden reageerden wisselend op mijn plan om me aan te melden, van: ‘is dat niet saai?’ tot ‘volgens mij werken daar wel professionele mensen’. Zelf wist ik het niet zo goed. Mijn beeld was vooral gevormd door wat ik las en zag in media en satire.
Oud en stoffig
Ik had aannames als: bij het Rijk werken alleen maar mensen van boven de 50. En als je hier gaat werken, dan blijf je hetzelfde doen tot aan je pensioen. Ik dacht ook dat iedereen een 9-tot-5-mentaliteit had. Zo van: tot 5 uur ben ik aan het werk op mijn stoffige kamertje, daarna is het loket weer dicht. En ik was een beetje bang voor trage besluitvorming en vastgeroeste mensen die niet in waren voor vernieuwing, maar liever bij het oude bleven.
Zelf ervaren
Maar wat weet je nu als je het niet ervaart? En dus meldde ik me aan voor het Financial Traineeship. Na mijn traineeship heb ik trouwens toch weer even als assistent-accountant in het bedrijfsleven gewerkt. Om, na wat omwegen, weer terug te keren naar de Rijksoverheid, waar ik nu met veel plezier werk als financieel adviseur.’
Realiteit
Jong en gedreven
Ik heb me dus tóch aangemeld voor het Financial Traineeship, ondanks mijn twijfels. Mijn eerste traineeplek was bij de Inspectie der Rijksfinanciën (IRF), de ‘penningmeester’ van alle ministeries. Grappig was dat ik in een wereld terechtkwam met alleen maar jonge, gedreven mensen met hooguit 1 of 2 jaar werkervaring. Iedereen kwam net van de universiteit of had even aan het bedrijfsleven geroken.
Veel klankborden
Van een 9-tot-5-mentaliteit was al helemaal geen sprake. Natuurlijk werkte ik in een kamer, maar die was zeker niet stoffig en werd juist continu platgelopen door collega’s om even te klankborden. Na die eerste opdracht kwam ik terecht bij het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW), waar de gemiddelde leeftijd wat hoger lag. Bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, waar ik nu werk, heb ik natuurlijk ook oudere collega’s, maar hun ervaring is juist heel waardevol.
Rush job
Wat mij opvalt is dat ook zij heel jong van geest zijn. Iedereen wil iets bijdragen aan betere processen en kennisdeling, jong én oud. Het beeld van de vastgeroeste ambtenaar herken ik niet. We maken ook weleens dagen tot 9 uur ’s avonds vanwege een rush job. Dat is niet erg, die uren compenseer ik weer op een ander moment.
Kansen
Wat ik leuk vind is dat je carrière bij het Rijk niet volgens een vooraf bepaald plan hoeft te verlopen. Zo van: hier begin je als junior, daar eindig je als senior. Je krijgt de ruimte om leuke, leerzame zijstappen te nemen. Zo heb ik veel interesse in data analytics. Ik denk dat we met de juiste data en de juiste dashboards betere beslissingen kunnen nemen. Als je kansen ziet en ervoor wilt gaan, dan krijg je kansen. Of je nu junior, medior of senior bent.
